Πέθανε ο Γιώργος Λαφαζάνης

Πέθανε σήμερα ο Γιώργος Λαφαζάνης, ο αγαπημένος σύντροφος της Ρένας Βλαχοπούλου, ο άντρας που στάθηκε δίπλα της για 39 ολόκληρα χρόνια, από το 1965 που γνωρίστηκαν τυχαία μέχρι το 2004 που πέθανε εκείνη...

 

  
 Η γνωριμία τους θύμιζε πραγματικά κινηματογραφικό σενάριο. Ένα Σαββατόβραδο, μετά τη βραδινή της παράσταση στο θέατρο "Ακροπόλ", η Ρένα Βλαχοπούλου μπήκε στο αυτοκίνητό της μαζί με τη Φίτσα Ντάβου και τη Λόλα Τσακίρη με προορισμό κάποιο εστιατόριο στη Φωκίωνος Νέγρη. Όταν σταμάτησαν σε κάποιο κόκκινο φανάρι της Πανεπιστημίου, έξω από το Ρεξ, η Φίτσα Ντάβου  είπε στη Ρένα να δει στο διπλανό αυτοκίνητο έναν πανέμορφο άντρα: έτσι, τα βλέμματά τους συναντήθηκαν και χαμογέλασαν ο ένας στον άλλον. Το φανάρι έγινε πράσινο, τα αυτοκίνητα συνέχισαν τον δρόμο τους. Οι δυο φίλοι του Γιώργου Λαφαζάνη τού είπαν ότι η γυναίκα του διπλανού αυτοκινήτου ήταν η Βλαχοπούλου. Εκείνος όμως δεν έδωσε ιδιαίτερη σημασία στο όνομα: είδε απλώς μια πολύ όμορφη γυναίκα. Ωστόσο, ήταν γραφτό οι δυο αυτοί άνθρωποι να συναντηθούν ξανά. Λίγη ώρα αργότερα συναντήθηκαν στο ίδιο εστιατόριο της Φωκίωνος Νέγρη. Η Φίτσα Ντάβου ανέλαβε να... βοηθήσει τη μοίρα. Άνθρωπος ευθύς και η ίδια, πήγε στο τραπέζι του Λαφαζάνη και κάλεσε εκείνον και τους φίλους του στο τραπέζι της Ρένας. Εκείνοι ανταποκρίθηκαν στην πρόσκληση και έτσι έγινε η γνωριμία τους και ξεκίνησε ένα φλογερός έρωτας που δύο χρόνια μετά οδήγησε σε γάμο: στις 18 Σεπτεμβρίου 1967, πλήθος κόσμου συγκεντρώθηκε στη Μητρόπολη Αθηνών για να μοιραστεί τη χαρά της Ρένας Βλαχοπούλου και του Γιώργου Λαφαζάνη. Μετά από δυο αποτυχημένους γάμους και κάποιους δυνατούς έρωτες η Ρένα Βλαχοπούλου βρήκε επιτέλους τον άνθρωπο με τον οποίο θα μοιραζόταν τη ζωή της--μια απόλυτα συνειδητή επιλογή στην ωριμότητά της. Ίσως τα τραγούδι που τραγουδούσε στην ταινία Βίβα Ρένα τις μέρες εκείνες, το "Άνθρωπε της μοίρας μου" να μην ήταν καθόλου τυχαίο. Κοντά του όμως, θυμούνταν οι φίλοι και οι συνάδελφοί της, μεταμορφωνόταν σε μικρό, ερωτευμένο κοριτσόπουλο...

Το άλμπουμ του γάμου τους (από την έκθεση Diva Rena στο θέατρο Badminton)

Ο Γιώργος Λαφαζάνης ήταν έμπορος ηλεκτρολογικού υλικού. Ομολογούσε πως δεν ήταν θαυμαστής της καλλιτέχνιδας Ρένας Βλαχοπούλου πριν τη γνωρίσει. Αφού τη γνώρισε όμως έγινε ο μεγαλύτερος θαυμαστής της Ειρήνης: της απρόβλεπτης, δυναμικής γυναίκας που μακριά από τους προβολείς μετατρεπόταν σε μια απλή νοικοκυρά που είχε για μοναδική της έγνοια το νοικοκυριό της και τον άντρα της. Γυναίκα εκρηκτική εκείνη, άντρας ευγενικός και υπομονετικός εκείνος ανεχόταν τις τρέλες της, τις ιδιοτροπίες της, τις δυσκολίες που είχε το επάγγελμά της, και της πρόσφερε απλόχερα την αγάπη του. 

(από το βιβλίο Βίβα Ρένα, εκδ. Άγκυρα)

Ο Αλέκος Σακελλάριος είχε πει πως ο Γιώργος Λαφαζάνης ήταν ο μοναδικός "εξωθεατρικός" σύζυγος που αγαπήθηκε από το ελληνικό θέατρο. Ήταν αγαπητός στους/στις συναδέλφους της, ίσως επειδή ποτέ δεν ανακατευόταν στις καλλιτεχνικές υποθέσεις της γυναίκας του. Την περίμενε τα βράδια έξω από το θέατρο, μέχρι να τελειώσει η παράσταση. Όταν δούλευε σε νυχτερινά κέντρα, την περίμενε υπομονετικά να γυρίσει στο σπίτι. Ο Λαφαζάνης ήταν άλλωστε ο σοβαρότερος λόγος για τον οποίο σταδικά αραίωσε και στη συνέχεια σταμάτησε τις τραγουδιστικές της εμφανίσεις, αφού δεν ήθελε να τον αφήνει μόνο. Η περίποιηση του άντρα της ήταν η βασική της απασχόληση τα πρωινά: να του μαγειρέψει, να του πλύνει τα πουκάμισα και να τα σιδερώσει. Αναγνώριζε πάντα πόσο υπομονετικός ήταν: "Δεν διαμαρτύρεται ο κακομοίρης", έλεγε σε συνεντεύξεις της. "Μπαίνει μια μέρα στο σπίτι και βλέπει όλα τα έπιπλα σε άλλες θέσεις. Το μόνο που ρώτησε είναι 'Πού είναι η κρεβατοκάμαρα;' 'Στο βάθος δεξιά', τού λέω..." Κάποια άλλη φορά, γυρίζει στο σπίτι και του ανακοινώνει: "Πούλησα το σπίτι!" "Πούλησες το σπίτι;" τής απαντάει στωικά. "Αντί να μου βάλει τις φωνές 'Μωρή πούλησες το σπίτι μας;'...", θυμόταν αργότερα η Ρένα γελώντας...

Μόνο μια φορά που κινδύνεψε η ζωή της αντέδρασε δυναμικά: η Ρένα λάτρευε το ψάρεμα και περνούσε ατέλειωτες ώρες στη θάλασσα με τη βάρκα της. Μια φορά όμως, σε μια φοβερή καταιγίδα, τα κύματα παρέσυραν τη βάρκα και χρειάστηκε να κινητοποιηθεί το λιμεναρχείο που τελικά εντόπισε τη Ρένα κάπου κοντά στην Αίγινα. Μετά από αυτό, ο Γιώργος Λαφαζάνης αποφάσισε πως η βάρκα έπρεπε να πουληθεί. Από τότε συνέχιζε να απολαμβάνει τα ψάρια που έπιανε η γυναίκα του στη στεριά...

Ρένα-Γιώργος μετά από ψάρεμα
(από το βιβλίο Βίβα Ρένα, εκδ. Άγκυρα)

Στις βραδινές εξόδους τους γλεντούσαν με την καρδιά τους και τραβούσαν επάνω τους τα φλας των φωτορεπόρτερ. Γοητευτικός άντρας εκείνος τραβούσε επίσης πολλά γυναικεία βλέμματα επάνω του. Αυτό κολάκευε πολύ τη Ρένα που ήταν περήφανη για τον όμορφο άντρα που είχε κατακτήσει. "Ζηλεύω", ομολογούσε, "μα δεν το δείχνω..." Μάλλον όμως του το έδειχνε κάποιες φορές, όπως δήλωσε εκείνος το 1997 στην Ελένη Μενεγάκη (στη διάρκεια μιας εκπομπής του Πρωινού καφέ που μεταδόθηκε από το σπίτι της Ρένας και του Γιώργου, στην οδό Υψηλάντου, στη Βούλα). "Αυτό σημαίνει αγάπη", σχολίασε η παρουσιάστρια. "Δεν ξέρω αν είναι αγάπη..." είπε εκείνος και η Ρένα τον διέκοψε: "Ε, τι είναι, συμφέροντα;"...


Διαμαρτυρόταν όμως σε συνεντεύξεις της ότι εκείνος δεν της λέει ότι την αγαπάει. Ανασφάλεια ή απλώς η διάθεσή της να το ακούει ξανά και ξανά;

Συνέχισαν τις βραδινές τους εξόδους μέχρι το τέλος της δεκαετίας του '90 που η Ρένα άρχισε να καταβάλλεται από τον σακχαρώδη διαβήτη που την ταλαιπώρησε πολύ και σιγά-σιγά την ακινητοποίησε. Τότε ο Γιώργος Λαφαζάνης έγινε για εκείνη φύλακας-άγγελος. Τη φρόντισε με σπάνια--για άντρα--αφοσίωση και αυταπάρνηση. Την εκπροσωπούσε σε όλες τις τιμητικές εκδηλώσεις που διοργανώνονταν για εκείνη. Το 2001 ήταν παρών στα εγκαίνια της αίθουσας τέχνης "Ρένα Βλαχοπούλου" του Νίκου Ζαχόπουλου, μετέφερε στον κόσμο την αγάπη και τη συγκίνησή της. Στην παρουσίαση της βιογραφίας της Βίβα Ρένα στο θέατρο "Ακροπόλ", παρέλαβε αντί για εκείνη το μετάλλιο της πόλης των Αθηνών που τής πρόσφερε ο Δήμος Αθηναίων. Την επόμενη χρονιά παρέλαβε αντί για εκείνη τον Χρυσό Σταυρό του Ταξιάρχη του Φοίνικος από τα χέρια του τότε Προέδρου της Δημοκρατίας Κωστή Στεφανόπουλου.

Ο Γιώργος Λαφαζάνης παραλαμβάνει τιμητική πλακέτα για τη Ρένα από τα χέρια του προσωπογράφου της Νίκου Ζαχόπουλου, σε εκδήλωση που διοργάνωσε ο Σύλλογος Ικαριωτών Καλλιτεχνών και Λογοτεχνών "Δαίδαλος" τον Γενάρη του 2001

Ο κόσμος και οι φορείς εκδήλωναν αμείωτη τη χαρά τους για τη Ρένα, εκείνη όμως κλεινόταν όλο και περισσότερο στον εαυτό της και βυθιζόταν σε κατάθλιψη. Ο Γιώργος Λαφαζάνης ήταν ακούραστος συμπαραστάτης στο πλευρό της, την προστάτευε από τα--ενίοτε αδιάκριτα ή περίεργα--βλέμματα του κόσμου και των δημοσιογράφων. Μέχρι που εκείνη έσβησε. Συντετριμμένος στην κηδεία της, κοιτούσε σιωπηλός το φέρετρο που έκλεινε τα 39 χρόνια της κοινής τους ζωής.

Έναν χρόνο μετά, στο μνημόσυνό της, ήταν φανερή επάνω του η επίδραση της απώλειας. Η υγεία του είχε ήδη κλονιστεί και σιγά-σιγά άρχισε κι εκείνος να βυθίζεται στην κατάθλιψη και στη μελαγχολία. Έπειτα από λίγο καιρό ο Γιώργος Λαφαζάνης σταμάτησε να επικοινωνεί με τους οικείους του και κλείστηκε στον δικό του κόσμο: ίσως να είχε μοναδική του συντροφιά τη σκέψη της Ρένας...

Σοφία Λαφαζάνη-Σταυρίδη, Γιώργος Λαφαζάνης: δυο αγαπημένα αδέλφια(από το βιβλίο Βίβα Ρένα, εκδ. Άγκυρα)

Στη βραδιά που οργάνωσε για εκείνη ο Μάκης Δελαπόρτας στο Badminton τον περασμένο Φλεβάρη, δεν ήταν φυσικά δυνατό να παραστεί. Τον εκπροσώπησε η αδελφή του, η υπέροχη κυρία Σοφία Λαφαζάνη-Σταυρίδη, που τον φρόντισε όλα αυτά τα χρόνια με στοργή και αγωνία. Της στέλνουμε σήμερα τα συλλυπητήριά μας και την αγάπη μας, και της ευχόμαστε να είναι πάντα καλά για να τον θυμάται.

Ρένα Βλαχοπούλου, Γιώργος Λαφαζάης, Μαργαρίτα Γεωργακοπούλου, Σοφία Σταυρίδη
(από το βιβλίο Βίβα Ρένα, εκδ. Άγκυρα)

Ο Γιώργος Λαφαζάνης έδωσε νόημα στη ζωή της Ρένας Βλαχοπούλου και στάθηκε για εκείνην ο πολύτιμος σύντροφος της ζωής της, συνοδοιπόρος και προστάτης της για 39 ολόκληρα χρόνια. Τον αποχαιρετούμε σήμερα με θλίψη αλλά κυρίως με ευγνωμοσύνη για όσα της πρόσφερε. Θα τον θυμόμαστε πάντα με θαυμασμό για τα σπάνια χαρίσματά του αλλά και με την ικανοποίηση που γεννά η γλυκιά ανάμνηση ενός τόσο αγαπημένου ζευγαριού... Αγαπημένε μας Κύριε Λαφαζάνη, καλό σας ταξίδι.